از آسمان افتاده

از آسمان افتاده

محمد ابراهیم خان معمار باشی ملقب به وزیر نظام مردی زیرک بود و مدتی حکومت تهران را بر عهده داشت. در طول مدت حکومتش شهر تهران در نهایت نظم و آرامش بود.

روزی یکی به وزیر نظام شکایت کرد که چون عازم زیارت مشهد بودم، خانه ام را برای نگهداری به فلان روضه خوان دادم.

اکنون که مراجعت کردم مرا به خانه راه نمیدهد و میگوید که من متصرفم و تصرف قاطع ترین دلیل مالکیت است.

وزیر نظام بر صحت ادعای شاکی یقین حاصل کرد و روضه خوان غاصب را احضار نمود تا اسناد مالکیت را ارائه دهد. روضه خوان شانه بالا انداخت و گفت:

سند و مدرک لازم ندارد، خانه مال من است زیرا متصرفم.

حاکم گفت: در تصرف تو بحثی نیست، فقط میخواهم بدانم که چگونه آن را تصرف کردی؟

روضه خوان که خیال میکرد وزیر نظام از صدای کلفت و کلمات

مسجعی که از ته گلو میگفت از وی حساب میبرد با بی پروایی دوباره جواب داد:

از آسمان افتادم توی خانه و متصرفم. از متصرف مدرک نمیخواهند.

وزیر نظام دیگر تأمل را جایز ندید و فرمان داد او را همان جا به چوب و فلک بستند تا از هوش رفت. پس از آنکه به هوش آمد به وی گفت:

میدانی که چرا مجازات شدی؟ برای اینکه من بعد هر وقت خواستی از آسمان بیفتی، به خانه خودت بیفتی نه خانه مردم.

نه به این شوری شور نه به اون بی نمکی

نه به آن شوری شور و نه به این بی نمکی

در کتاب چنته درویش اینطور آمده است که درسال 1260 خورشیدی عبدالوهاب خان آصف الدوله حاکم خراسان بود و بی اندازه به مردم سخت می گرفت. در همان ایام شیخ الرئیس قاجار که از شعرا و دانشمندان بود، از زبان مردم خراسان رباعی زیر را سرود و بعنوان شکایت به تهران فرستاد.

نایب السلطنه برگو به شه پاک سرشت

که یکی ز اهل خراسان به من این بیت نوشت

آصف و ملک خراسان به تو ارزانی باد

ما ره عشق گرفتم چه مسجد چه کنشت

چون به عرض شاه رسید همان دم آصف الدوله معزول و به جای او محمود خان فرمانفرما منصوب گردید و او هم بی اندازه نرمی و سستی نشان داد که باز مردم ناراضی شدند. لذا رندی درباره او این بیت را سرود که به صورت ضرب المثل در آمد:

شه فرستاده به ما حاکم فلفل نمکی

نه به آن شوری شور و نه به این بی نمکی